Courgette ‘baba ganoush’ – Samen koken op afstand
De oplettende volger zal gemerkt hebben, dat het stil is geweest op het vlak van ‘Samen koken op afstand’. Watskeburt?? Nou, niet zoveel eigenlijk. Het gekozen recept stond op de planning voor december. Het is een voorgerechtje en daarom leek het mij wel geschikt om te testen voor de feestdagen. Door drukte bij Inge, maakte zij uiteindelijk haar versie in februari. Ok, maar nu is het april, hoor ik je denken. Klopt! Ik heb namelijk over de mail van Ing heengelezen en pas afgelopen week kwamen we erachter dat we op elkaar hadden zitten wachten. Ik dacht, Ing is druk , komt wel. Ing dacht; waarom doet Lies niets met SKOA? Ach, wat in het vat zit….DUS….we pakken het nu weer op.
Wat stond op de planning ? Een recept van Ottolenghi – Baba ganoush van courgette. Een variant op de klassieke versie met aubergine. Je blakert wat courgettes in de oven, wat volgens de chef een mooie rokerige smaak geeft aan het flauwe vruchtvlees. Het geprakte vruchtvlees gaat op een schaal. Daaroverheen een warme yoghurtdressing met Roquefort en in pittige chilivlokkenboter geroosterde pijnboompitten. Nog wat za’atar erover en tada…Op tafel met wat brood erbij en klaar ben je.
Nou – wat vonden we ervan?
Mijn Mening
Tja, wat zal ik eens zeggen. Ik ben fan van Ottolenghi en op zich leek de combi van courgette, Roquefort en pittige pijnboompitten me best lekker. Weer eens wat anders, dacht ik toen ik het recept las in ‘Plenty More’. Ik was dan ook oprecht benieuwd. Helaas was het resultaat ronduit teleurstellend. Het ziet er niet smakelijk uit (zie foto) en je zet dit dus niet trots op tafel. Als de smaak fantastisch is kan ik dat nog door de vingers zien, maar ook dat valt tegen. De structuur is mij te snotterig en dit voelt echt niet prettig in je mond. Sorry Yotam – met dit gerecht sla je echt de plank mis. Ik heb Ing gemaild en aangegeven, dat het een wat ‘apart’ gerecht is (to say the least). Ik adviseerde haar om de courgette te vervangen door geroosterde paprika. Ik had stille hoop, dat die combi misschien wel zou werken…was dit het geval? …..
Mening Inge
Voortvarend gingen we afgelopen zomer aan de slag. Recepten uitzoeken, afstemmen kortom we waren klaar voor het nieuwe seizoen van samen koken op afstand. Recept 1 ging top. Maar toen….en nee (voordat de blogfee Lisette weer streng gaat toespreken) dit lag niet aan Lisette. Het recept dat Lisette uitzocht daarvan dacht ik: nou, ja, mwoah, lijkt me niks (ja dat is een goede instelling I know). Voor het eerst trokken ook de leden van mijn testpanel zich terug. ‘Dit maak je maar als wij er niet zijn.’ Nou dat nodigt echt lekker uit om iets te gaan koken. Gelukkig waren er excuses om nog even niets te doen. Druk, verjaardag, Sint, Kerst, Oud & Nieuw (als ik nog even had gewacht had ik Pasen er ook nog in kunnen gooien), een businessplan schrijven, denken, overleg etc. Kortom een miljoen excuses om iets niet te gaan doen.
Maar goed. Schuldgevoel popte op dus ik kocht de ingrediënten. Stelde alsnog alles lang genoeg uit zodat alles over de datum was en kocht opnieuw de spullen. Om de berg van voedselverspilling niet groter te maken en mijn schuldgevoel ook niet ben ik eindelijk aan de slag gegaan. Lisette had de baba ganoush vorig jaar al gemaakt en had laten weten dat het wat apart was. Ze gaf de tip mee om de courgette te vervangen door geroosterde paprika. Aangezien ik dol ben op geitenkaas maar niet op yoghurt van de geit heb ik deze vervangen door gewone ‘normale’ yoghurt. Zoals geschreven, mijn testpanel had er geen zin in, dus ik heb als enige getest. Wat ik er van vond? Laat ik het zo zeggen: als zo ongeveer enige in de kookwereld loop ik nog niet weg met Ottolenghi en dit gerecht heeft er niet voor gezorgd dat ik een Ottolenghi-groupie ben geworden. En ja ik beloof bij deze plechtig dat ik het volgende testrecept wat rapper zal maken.
Bron: Mocht je het recept – ondanks onze negatieve verhalen- zelf een keertje willen maken. ” ‘Baba Ganoush’ van courgette” staat op pagina 163 van Plenty More – Ottolenghi
Claudia
april 3, 2016 at 9:03 pmSnotterig in de mond? Ik sla even over…
Dikke kus,
Clau