Onze Franse Keuken

Lock-down in Frankrijk Weekoverzicht 3

Weer een week voorbij. De laatste schoolweek voor de Franse schoolvakantie. Een week waarin we even moeten wennen aan de zomertijd, onze lock-down officieel wordt verlengd met twee weken, ik het Nederlandse fenomeen berenjacht probeer uit te leggen aan de meiden, en Arjan en ik een poging doen om fit te blijven. Een samenvatting van onze derde lock-down week op het Franse platteland.

Maandag 30 maart: Ik word voor mijn doen laat wakker. Marie is nog niet naar ons toegekomen. Ze is ons natuurlijke wekkertje, want ze is altijd vroeg op. Ze mag naar ons toekomen als haar wekker 7h aangeeft. Anders zou ze regelmatig al om 6h aan ons bed staan. Wij hebben haar wekker niet naar de nieuwe tijd gezet. We hopen op die manier een paar dagen een uurtje langer te kunnen slapen. Marie is in de oude tijd om 7.15 wakker – dus in de nieuwe tijd 8.15. Dat is helemaal niets voor haar, maar ik doe er mijn voordeel mee. Ik heb heel diep geslapen en heftig gedroomd. Daar heb ik de afgelopen dagen sowieso last van.

Het is vandaag ineens een heel stuk kouder. Er giert een forse noord-oosten wind om het huis en het regent. In de loop van de ochtend valt er zelfs wat natte sneeuw. Een groot contrast met het heerlijke zonnetje van afgelopen week. Een dag voor binnen activiteiten dus. De meiden willen schilderen. We bedenken samen een thema: Printemps (= lente). Dit is het resultaat:

Dinsdag 31 maart: Wederom een onrustige nacht vol rare dromen en wakker schrikken. Om 7h nieuwe tijd ben ik echt klaarwakker en ga even naar het toilet. ‘Mama?’ hoorde ik heel zachtjes uit Marie haar kamertje. ‘Was je al wakker meis?’ “Ja, maar het is pas 6h. Dus ik mag er nog niet uit.” Ah gossie. ‘Kom maar hoor lieverd.’ Vanavond zetten we haar wekker naar de nieuwe tijd. Met enige vertraging is ook bij ons de zomertijd officieel ingegaan.

Om 19h geeft Rutte een persconferentie. De huidige voorwaarden blijven gelden tot en met de meivakantie.

Bij deze gaat er dus een officiële streep door de eerste compleet (door Nederlandse gasten) volgeboekte week van ons seizoen. We blijven hoopvol dat we op een later tijdstip alsnog mogen starten.

Ook in Frankrijk heeft men bepaald dat de huidige lock-down wordt verlengd. Hier geldt dat (tot op heden) per twee weken. Dus ten minste tot 20 april blijven de huidige voorwaarden gehandhaafd.

Woensdag 1 april: Vandaag doen we ‘popcorn’ middag. Je moet wat bedenken. De meiden mogen dus met een bak popcorn op de bank een leuke Netflix tekenfilm kijken. Helemaal blij.

s’ Avonds worden we gebeld door een Fransman. Of we plek hebben in augustus? ‘Pardon???’ Een reservering is wel het laatste dat ik nu verwacht. Ik reageer dus ook wat traag. Is dit een 1 april grap? Het blijkt serieus te zijn. Deze mensen hebben in het eerste weekend van augustus een bruiloft in een dorp verderop en willen vast enkele overnachtingen vastleggen. Wij zijn begin augustus volgeboekt en dus kan hij helaas niet terecht bij ons. Ik hang verbouwereerd op.

Wat ook heel raar is. Normaal volgen wij via Nederlandse online nieuwssites ook de Corona ontwikkelingen in Italie en Spanje. Zo gaf nu.nl elke dag een update van het aantal nieuwe besmettingen, opnames op de IC en de te betreuren doden. Vandaag kan ik daar ineens bijna niets meer over terugvinden. Opvallend. Ik wil toch wel heel graag weten hoe het er nu voorstaat en dus zoeken we het vanaf nu ergens anders op.  

Donderdag 2 april: Een rustig dagje. Het is prachtig weer. De meiden doen ook vandaag weer netjes het schoolwerk in de ochtend.

‘s Middags zijn we allemaal lekker buiten. Wij proberen wat klusjes te doen en de meiden spelen fijn.

We willen proberen fit te blijven tijdens deze lock-down. We kunnen helaas niet gaan fietsen of wandelen. Je mag qua sportieve activiteit nu alleen nog maar 1 km van je huis een luchtje scheppen, in je uppie, max.1 uur lang, max. 1 keer per dag. Uiteraard moet je een formulier bij je hebben en daarop moet je ook vermelden op welk tijdstip je je verplaatst. Nou, laat maar.

Gelukkig hebben we een hometrainer. Die hebben we vorige week tevoorschijn gehaald en in onze grote open schuur gezet. Daar fietsen we nu een paar keer per week op.

Vrijdag 3 april: De laatste schooldag. Ik wil even een mail sturen naar de juf van Annick om te vertellen hoe de week is verlopen. Stuur ik in plaats van mijn nette definitieve versie, per ongeluk mijn concept e-mail vol grammaticale fouten. Oeps, die zal wel denken – gaat lekker daar. Ik besluit mijn definitieve versie gewoon ook te sturen. Dan ziet ze tenminste dat niet alleen Annick, maar ook ik echt mijn best doe om te leren….

Ook stuur ik haar dit schattige filmpje van het gedichtje, dat Annick voor school uit haar hoofd moet leren. Als Annick aan het einde van de middag belt met haar vriendin Rose hoor ik hoe ze om beurten het gedichtje aan elkaar voordragen over de telefoon.

Ik vind het best een ding om steeds weer iets nieuws te verzinnen voor de meiden. Gelukkig zijn ze zelf enorm vindingrijk, maar af en toe moet je ze een beetje op weg helpen. Voor deze middag heb ik dit projectje voor ze bedacht. Annick legt het even uit…

Weekend 4/5 April: Marie zit op youtube te kijken naar ‘de zoete zusjes’. Die hebben een soort Corona-journaal aflevering in elkaar gedraaid. Ze zingen een een soort 1,5 meter afstand lied en vertellen over de berenjacht. Ik vraag aan de meiden of ze begrijpen wat ze bedoelen. Anderhalve meter is voor het Coronavirus, weten ze me te vertellen. Om te zorgen dat andere mensen niet ziek worden.

Maar dat Berenjacht verhaal. Daar snappen ze niets van. Nou in Nederland zetten mensen een knuffelbeer achter het raam en dan lopen kindjes door de buurt en dan proberen ze de knuffelberen te vinden. Huh? Dat vinden ze maar raar. Ik leg uit dat het een soort ‘chasse au tresor’ (speurtocht) is. Dat kennen ze wel van de Franse verjaardagsfeestjes. ‘Een soort paaseieren zoeken dus’, concludeert Marie. ‘Alleen mogen ze de beren dan niet pakken en mee naar huis nemen.’ Annick heeft het trouwens steeds over het Conoravirus.

Zondagochtend heb ik geen zin om te fietsen, maar wel om te wandelen. ‘Weet je wat ik doe?’ zeg ik tegen Arjan. ‘Ik doe mijn wandelschoenen aan, zet een podcast op en ga een uurtje rondjes wandelen op het terrein.’

Gelukkig hebben wij een grote tuin en zijn het best aardige rondjes. Er zijn tegenwoordig zelfs mensen die een hele marathon rennen in een tuin met een lengte van 6 meter, zag ik op Facebook. Dus vooruit maar.

Ik loop eerst een half uurtje rondjes in de ene richting. Vervolgens draai ik me om en loop ik nog een half uurtje in de andere richting. Toch wel even lekker en vijf kilometer is nog altijd mooier dan nul zullen we maar denken. Het levert wel dit rare Runkeeper plaatje op:

Wij maken ons hier weer op voor een nieuwe week. De meiden hebben vakantie en dus zal het zorgvuldig opgebouwde ritme er vanaf nu weer helemaal anders uit gaan zien. Dat zal even schakelen zijn. Wel kunnen we ons fijn gaan uitleven op knutselprojecten met een Paas thema.

De nageltjes van de meiden zijn in ieder geval alvast op hun paasbest in vrolijke kleurtjes.

HOU AFSTAND, BLIJF THUIS en PAS OP JEZELF EN ELKAAR.