The perfect meal
John komt op het idee als hij met een vriend dineert in het luxe ‘Grand Palais’ aan de Champs Elysees in Parijs. Daar krijgen ze hippe trendy gerechten voorgeschoteld, drie happen en je bord is leeg. Je kent het wel. Op de menukaart leken het nog traditionele bereidingen, maar wat uiteindelijk op tafel verscheen had meer te maken met de verbeelding van de chef, dan dat het voedzaam was.
Hij vraagt zich oprecht af wat er is gebeurd met de robuuste boerenkeuken. Hij wil terug naar de oude grandeur. Toen men nog een hele gecastreerde stier (‘ox’) aan het spit reeg. Hij neemt zich voor om een echt banket te maken, gebaseerd op traditionele klassieke gerechten. Zijn uitgangspunt is een verklaring van de UNESCO commissie: Die heeft namelijk het formele Franse diner ‘repas’ tot een element van ‘intangible cultural heritage’ verklaard. Volgens deze commissie zijn de regels van een klassieke ‘repas’:
” The gastronomic meal should respect a fixed structure; commencing with an aperitif and ending with liqueurs, containing in between at least four successive courses, namely a starter, fish and/or meat with vegetables, cheese and dessert. Individuals called gatronomes who possess deep knowledge of the tradition and preserve its memory watch over the living practice of the rites, thus contributing to their oral and/or written transmission, in particular to younger generations.”
John is gegrepen! Zou er ergens in Frankrijk nog een eettraditie bestaan, die past in deze UNESCO verklaring? Ver weg van de (te) hippe Parijse eetcultuur? Zou er ergens nog een stier aan een spit worden geregen op middeleeuwse wijze?
Hij gaat op onderzoek uit en wat volgt is een culinair avontuur langs vele plekken in Frankrijk. Zo proeft hij lokaal gestookte (abdij)likeuren, gaat hij op zoek naar Franse kaviaar, proeft hij diverse varianten van ‘traditionele’ bouillabaisse en jawel, woont hij een feest bij waar ze een gecastreerde stier (‘ox’) roosteren. Leuk en onderhoudend geschreven, vol historische noten en doorspekt van persoonlijke ervaringen.
OK; Wat vind ik van dit boek?
Ik vind het gekozen uitgangspunt heel leuk en origineel. Bijna in één ruk uitgelezen, want ik werd echt steeds nieuwsgieriger. Ook heb ik weer veel nieuwe (Franse) culinaire weetjes opgedaan. Een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in de authentieke Franse keuken en van culinaire geschiedenis houdt.
Ook nieuwsgierig? Bestel het boek HIER
Claudia
mei 4, 2015 at 11:42 amHeerlijk boek lijkt me dit – eindelijk iemand die de essentie van eten begrijpt. Eten is een wellustige bezigheid waar je met hart en ziel je tanden in moet kunnen zetten. Niet dat gemier op de vierkante centimeter, maar lekker robuust koken. Op dit moment kijken we naar de serie "Chef's Table" op Netflix en in de derde aflevering komt Francis Mallmann aan bod – een chef uit Patagonië. Die loopt de hele dag met hout te slepen om daar grote open vuurkuilen mee te maken en hele geiten boven te roosteren. En dat is de eerste chef waarvan ik denk – doe mij daar maar een bord vol van! Dus ik begrijp John Baxter wel. En ik ben ook een beetje jaloers op hem. Want je zal maar zo'n boek schrijven. En al die research moeten doen… 😉
Dikke kus,
Clau
Lisette
mei 5, 2015 at 4:00 pmClau, ik leg hem voor je klaar. Heerlijk leesvoer voor volgende week :-). Tot snel en dikke kus