Onze Franse Keuken

 Jaren terug, toen wij volop in de voorbereidingen van onze eigen emigratie zaten, heb ik bijna alles gelezen over Nederlanders in het buitenland. Het boek ‘ik mis alleen de Hema’ is om de één of andere reden blijven steken op mijn to-do leeslijst. Tot nu. Dit jaar is namelijk de opvolger verschenen en ik heb onlangs beide boeken gelezen.

Voor ‘ik mis alleen de Hema’ interviewden auteurs Manon Sikkel en Marion Witter Nederlanders die het hebben aangedurfd om in het buitenland een nieuw leven op te starten. Ze beschrijven hun strubbelingen en successen – eigenlijk dus een soort ‘Ik vertrek’ in boekvorm.

Ik vind het leuk dat ze zeer uiteenlopende ondernemers hebben gevolgd in diverse landen. Van mensen met een B&B in Italië tot eigenaren van een forellenkwekerij in Frankrijk (deze laatstgenoemde familie kennen wij – dat maakte het voor mij natuurlijk helemaal leuk om te lezen – de Lokin’s wonen hier vlakbij). Ook typische emigratieproblemen als bijvoorbeeld heimwee krijgen de verdiende aandacht.

In de opvolger ‘ik mis nog steeds de Hema’ zoeken ze de destijds geïnterviewde pioniers opnieuw op om te kijken hoe het nu met ze gaat. Een groot aantal blijkt inmiddels wat anders te doen – al dan niet weer terug in het vertrouwde Nederland. Daarnaast zijn ook een aantal nieuwe emigranten geïnterviewd.

Zelf wonen wij inmiddels al weer ruim 4,5 jaar in Frankrijk en voor ons is emigreren een positieve ervaring. We hebben een mooi bedrijf uit de grond gestampt – La Panacée loopt als een trein en wij zijn hier heel gelukkig samen. Wat wil een mens nog meer? Uiteraard zijn er ook negatieve kanten aan een emigratie. Dat kan toch ook niet anders? Ik mis ook de Hema, want dat is een superfijne praktische winkel en zeker nu we kleine Marie hebben – bijzonder handig voor rompertjes en andere kinderkleertjes. Maar…..wat een nog veel belangrijker en groter gemis is – onze familie en vrienden. Zo is ‘Even een bakkie doen’ er niet meer bij. Dat zal ook niet veranderen. Ik kan moeilijk iedereen onder mijn arm meenemen hiernaartoe. Hoe graag ik dat ook zou willen. Je moet er dus wel wat voor over hebben. De positieve aspecten moeten de negatieve overstijgen (dat geldt volgens mij overigens bij alles wat je onderneemt) en bij ons is dat zeer zeker het geval. Wij blijven dus voorlopig nog wel even genieten van ons Franse leven.

Terug naar de boeken – een aanrader voor liefhebbers van programma’s als ‘ik vertrek’ en ‘het roer om’. Lees beide boeken in één klap – dan heb je gelijk het complete plaatje. Wel zo leuk.
Achterin ieder boek staat een lijst met adresgegevens en emigratietips voor aspirant-emigranten. Al zou ik daarvoor zelf eerder andere boeken aanbevelen. In ieder geval handige basistips om vast aan de slag te kunnen met emigratieplannen.