Morieljes uit ‘eigen’ tuin
Van de week kreeg ik een zakje in mijn handen geduwd door Patrick. Nou brengt hij wel vaker spontaan wat voor ons mee (zelfgeschoten everzwijn, aardbeienplantjes etc) maar dit keer overtrof hij toch echt mijn verwachtingen. Verse morieljes. Die had ik in ieder geval nog nooit ‘live’ gezien. Ik ken alleen de gedroogde variant en zelfs dan nog sporadisch.
Jammer dat we ze zelf niet in de tuin hebben, of toch? Patrick wilde wel even voor ons kijken en had al snel vier mooie exemplaren voor ons gevonden. Je moet blijkbaar gewoon weten waar je moet zoeken. Ben zelf overigens als de dood dat ik één of andere super giftige variant pluk. Nee, dat laat ik graag aan experts over. Wat een geluk dat wij een vriend als Patrick hebben.
Vers zijn morieljes minder uitgesproken van smaak en ruiken ze naar karnemelk. Ik besloot deze juweeltjes daarom dan ook niet gelijk te gebruiken, maar ze zelf te drogen. Hebben we straks ons eigen voorraadje. Super! Heerlijk in een saus bij mals kalfsvlees of misschien als vulling voor zelfgemaakte ravioli. Hmmm. Ik ga eens even wat mooie recepten verzinnen.
